Obszar |
Afryka, Ameryka Południowa, Ameryka Północna, Australia i Oceania, Azja, Europa | ||
---|---|---|---|
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Organ regulujący | brak | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Angielszczyzna standardowa, angielszczyzna ogólna[1] , język ogólnoangielski[2], angielszczyzna literacka[3][4][a] (ang. Standard English, SE[2]) – zespół form języka angielskiego pełniących funkcję dialektu prestiżowego i standardu językowego w krajach anglojęzycznych, zwłaszcza w kontaktach publicznych i oficjalnych. Odróżniają się one od form niestandardowych, ograniczonych pod względem zasięgu terytorialnego lub używanych przez warstwy społeczne o niższym statusie[5]. Standard English to odmiana angielszczyzny, która funkcjonuje jako norma porozumiewawcza w najważniejszych instytucjach społecznych, takich jak rząd, sądy czy środki masowego przekazu, a także jest promowana i nauczana w szkołach[6]. Pełni funkcję grafolektu, czyli ustabilizowanego standardu piśmienniczego[7].
Właściwości angielszczyzny standardowej są głównie kwestią gramatyki, słownictwa i norm ortograficznych, nie zaś wymowy; przyjmuje się bowiem, że obejmuje ona wiele rodzajów akcentów[6][8]. Nawet pod względem struktury gramatycznej język ogólnoangielski nie wykazuje pełnej homogeniczności: jego warianty narodowe preferują różne formy językowe (np. bieżąca norma brytyjska każe mówić I’ve just got a letter, amerykańska zaś akceptuje I’ve just gotten a letter)[9]. Ponadto koncepcja angielszczyzny standardowej nie jest rozumiana w sposób jednolity, a różni autorzy podkładają pod to pojęcie różne treści[10]. W odróżnieniu od wielu innych języków standardowych Standard English nie podlega regulacji ze strony rady językowej[11] i ewoluuje w sposób bardziej spontaniczny, na podstawie konsensusu użytkowników[12].
Zdecydowana większość osób anglojęzycznych w charakterze pierwszego języka przyswaja lokalne odmiany angielszczyzny, mniej lub bardziej odmienne od języka standardowego[13]. Mimo że język ogólnoangielski jest powszechnie zrozumiały, w sytuacjach codziennych posługuje się nim tylko mała część społeczeństwa[6]. Wielu użytkowników angielszczyzny operuje dwoma lub kilkoma dialektami, przełączając się między nimi w zależności od sytuacji komunikatywnej[14]. Pewne formy dialektalne są dobrze znane użytkownikom Standard English za sprawą wpływu muzyki, filmów czy też kontaktu międzygrupowego[15].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Semantyka a gramatyka-s227
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie slovar
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie The American Heritage Guide-s
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie davidcrystal.com
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Technologizace
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie sr
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie algeo
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search